Siostra Włodzimira Wojtczak
czwartek, 11 kwietnia 2013
niedziela, 24 lutego 2013
Żyła pośród nas…
Są ludzie, o
których nie sposób zapomnieć, których życie wpisuje się głęboko w nasze serca,
napełniając je wdzięcznością za wszelkie odebrane dobro.
Taką Osobą, o której pamięć jest
wciąż żywa, mimo iż doczesna Jej wędrówka dobiegła końca już 70 lat temu jest s.M. Włodzimira Wojtczak CSSE.
Chociaż tylko nieliczni pamiętają ją osobiście- jej „dobre imię trwa na wieki”
Syr 41, 13.
Po ludzku, krótkie życie Elżbietanki
osadzone w ubiegłym wieku- wpisało się szczególnie w dzieje parafii Bożego Ciała.
Gdy jako młoda
dziewczyna przekroczyła 18.08.1930 r. próg furty klasztornej przy ul. Łąkowej w
Poznaniu- przełożeni od razu ukierunkowali Ją na to co miała w przyszłości
robić, czyli na pracę dydaktyczną.
Jako postulantka uczęszczała do
Wyższego Instytutu Kultury Religijnej, którego dyrektorem był ks. dr.
Kozłowski, a następnie rozpoczęła studia w Katolickiej Szkole Społecznej w
Poznaniu. Uwieńczeniem studiów była
praca dyplomowa: „O podwórkowym świecie dziecka”. Tak przygotowana- zaraz po
złożeniu I ślubów zakonnych w 1934 rozpoczęła pracę wśród poznańskich dzieci.
Początkowo pełniła rolę
wychowawczyni w ochronce dla dzieci z rodzin bezrobotnych, zamieszkałych na
terenie parafii św. Jana Jerozolimskiego na Komandorii w drewnianych barakach. Wrażliwa
na ludzką biedę, dokładała wszelkich starań, by na miarę swoich skromnych
możliwości przyjść z pomocą tym najmniejszym- powierzonym jej opiece. Kwestując wśród bogatych kupców poznańskich
pozyskiwała materiały, z których wieczorami razem z innymi Siostrami szyła
podczas adwentu ubranka mające być prezentami Bożonarodzeniowymi dla ubogich
dzieci.
Od września
1936 roku została posłana do pracy w nowoutworzonej ochronce mieszczącej się w
budynku pokarmelickim przy Kościele Bożego Ciała w Poznaniu. Troszcząc się o
najuboższe dzieci z okolicy dołożyła wszelkich starań by uzyskać subwencje
Wydziału Opieki Społecznej Magistratu Miasta Poznania, przeznaczając je na
dożywianie dzieci i wyposażenie ochronki. Oprócz dożywiania s.M. Włodzimira kładła
duży nacisk na organizowanie wypoczynku dla dzieci na świeżym powietrzu.
Uzyskując zgodę towarzystwa gimnastycznego „Sokół” na korzystanie z boiska usytuowanego w pobliżu ochronki często
wyruszała tam, zabierając wszystkie dzieci. Wyczulona na pomoc najsłabszym, aby
droga nie była zbyt uciążliwa- umieszczała najmniejsze dzieci w podarowanym jej wózku. Zapewniała swoim
podopiecznym pomoc lekarską, a w czasie przedświątecznym organizowała zbiórkę
darów wśród parafian, tak aby dzieci mogły cieszyć się chociaż skromnymi prezentami na Boże
Narodzenie.
Jej postawa pełna zaangażowania
wobec najuboższych dzieci z okolicy była cichym, ale pełnym miłości Boga i
bliźniego świadectwem wiary wprowadzanej w czyn.
Dla kolejnych pokoleń Elżbietanek
żyjących nie tylko w naszej parafii, pozostawiła wzór wierności złożonym ślubom
zakonnym i świadectwo wiary nieugiętej nawet w najtrudniejszych chwilach. Pomimo,
po ludzku nie łatwego życia potrafiła
prosto i radośnie wskazywać swoja zakonną postawą na żyjącego pośród nas Boga.
Umierając na
gruźlicę w dniu 34 urodzin, swojemu cierpieniu zarówno temu fizycznemu jak i
duchowemu potrafiła nadać głębszy sens jednocząc je w cichości i samotności z
ofiarą Jezusa.
Mijają lata- a
pamięć o Siostrze Włodzimirze trwa nadal. Kolejne szeregi sióstr kontynuują
dzieło elżbietańskiej posługi wobec tych najmniejszych. Siostry do dziś
posługują w ochronce przy parafii Bożego Ciała, a 21.06.2012 roku zostało
otwarte w Ostrowie Wlkp.- nowe przedszkole
imienia Siostry Włodzimiry Wojtczak.
Źródło: Przy studzience. Pismo Parafii Bożego Ciała w Poznaniu- Wielki Post 2013
sobota, 23 lutego 2013
S.M. Włodzimira- to Elżbietanka, która choć powszechnie pozostaje mało znaną osobą- pamięć o jej życiu trwa do dziś. Na co dzień odznaczała się wiernym zachowywaniem reguły zakonnej, a modlitwa i asceza stanowiły ważny element jej życia duchowego.
Dla kolejnych pokoleń pozostawiła doskonałe świadectwo życia wiarą każdego dnia.
Pomimo po ludzku nie łatwego życia potrafiła prosto i radośnie wskazywać swoja zakonną postawą na żyjącego pośród nas Boga.
Pomimo po ludzku nie łatwego życia potrafiła prosto i radośnie wskazywać swoja zakonną postawą na żyjącego pośród nas Boga.
Troszcząc się o najuboższe dzieci z okolicy wprowadzała w życie Słowo Boże: ”wszystko co uczyniliście jednemu z tych braci moich najmniejszych, Mnieście uczynili”
(Mt 25,40) szerząc tym samym prawdę o Bogu, który nie ma względu na osoby, realizując przez to całkowicie charyzmat Zgromadzenia
(Mt 25,40) szerząc tym samym prawdę o Bogu, który nie ma względu na osoby, realizując przez to całkowicie charyzmat Zgromadzenia
Swojemu cierpieniu zarówno temu fizycznemu jak i duchowemu potrafiła nadać głębszy sens jednocząc je w cichości i samotności z ofiarą Jezusa. Jej krótkie życie jest świadectwem wiary nieugiętej nawet w najtrudniejszych chwilach.
s.M. Włodzimira Wojtczak |
Ochrzczona w Lewkowie 21.02.1909 r.-otrzymuje imię Czesława
Po złożeniu matury wstępuje do organizacji „Młode Polki”- „Dąbrówki”
18.08.1930 r.-wstępuje do postulatu Sióstr Elżbietanek przy ul. Łąkowej w Poznaniu
27.07.1933 r. Otrzymuje habit zakonny i przyjmuje imię Siostra Maria Włodzimira
Studia w Katolickiej Szkole Społecznej w Poznaniu kończy pracą dyplomową „O podwórkowym świecie dziecka”
28.07.1934 składa Pierwsze Śluby Zakonne
Wrzesień 1936 r.- podejmuje posługę w ochronce dla dzieci
W 1941r podczas II wojny światowej- na usilne nalegania matki- jak wiele Sióstr wraca do domu rodzinnego.
Chora na gruźlicę otrzymuje nakaz zamieszkania w przytułku dla starców w Ostrowie przy ul. Zdunowskiej
Świadomie z modlitwą na ustach umiera 20 lutego 1943r.
Wszystkie osoby które znały osobiście Siostrę M. Włodzimierę, słyszały wspomnienia osób osobiście ją znających, bądź posiadają wszelkiego rodzaju dokumenty (zdjęcia, listy, pamiątki) prosimy o kontakt:
Zgromadzenie Sióstr św. Elżbiety ul. Łąkowa 1 / 4 61-878 Poznań Tel.: 061-852 46 48 e-mail: postulator@wp.pl
Subskrybuj:
Posty (Atom)